Dzień Pamięci Międzynarodowego Uznania Republiki Chorwacji i Pokojowej Reintegracji Chorwackiego Podunawia jest dniem upamiętniającym dwa ważne wydarzenia z historii współczesnej państwowości chorwackiej.
Dzień Międzynarodowego Uznania Republiki Chorwacji jest potwierdzeniem jej państwowości oraz pełnej afirmacji w społeczności międzynarodowej. Z kolei Dzień Pokojowej Reintegracji Chorwackiego Podunawia upamiętnia zakończenie procesu pokojowego włączenia tego regionu w ustrojowo-prawny porządek Republiki Chorwacji, co stworzyło warunki do życia w pokoju, pracy i rozwoju na całym obszarze państwa.
Międzynarodowe uznanie Chorwacji było efektem kluczowych wydarzeń i decyzji: uchwalenia Konstytucji Republiki Chorwacji 22 grudnia 1990 roku, referendum z 19 maja 1991 roku w sprawie suwerenności i niezależności, przyjęcia uchwały konstytucyjnej o niezależności oraz Deklaracji o ogłoszeniu suwerennej i niezależnej Republiki Chorwacji z 25 czerwca 1991 roku, a także innych decyzji związanych z zerwaniem związków z Jugosławią. Natomiast punktem kulminacyjnym międzynarodowego uznania Republiki Chorwacji było jej przyjęcie do Organizacji Narodów Zjednoczonych 22 maja 1992 roku.
Dzień Pokojowej Reintegracji Chorwackiego Podunawia przypomina o 15 stycznia 1998 roku, kiedy zakończył się proces pokojowego włączenia wschodniej Slawonii, Baranji i zachodniego Sremu do porządku prawnego Republiki Chorwacji. Proces ten, prowadzony przez Tymczasową Administrację ONZ we Wschodniej Slawonii (UNTAES), trwał od 15 stycznia 1996 roku do 15 stycznia 1998 roku. Był to jedyny obszar, przyznany Chorwacji drogą pokojową.
Kalendarium
15 stycznia 1992 roku wszystkie państwa członkowskie ówczesnej Wspólnoty Europejskiej (WE) uznały Republikę Chorwacji za suwerenne i niezależne państwo. Wśród nich znalazły się: Irlandia, Belgia, Dania, Francja, Grecja, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia, Hiszpania oraz Wielka Brytania. Tego samego dnia decyzję o uznaniu Chorwacji podjęły również Austria, Bułgaria, Kanada, Węgry, Malta, Polska i Szwajcaria. Pierwszymi krajami, które uznały Republikę Chorwacji od 26 czerwca do 14 grudnia 1991 roku, były państwa same jeszcze niemiędzynarodowo uznane: Słowenia, Litwa, Ukraina i Łotwa. Pierwszym międzynarodowo uznanym państwem, które uznało Chorwację, była Islandia, która podjęła tę decyzję 19 grudnia 1991 roku – tego samego dnia co Niemcy, choć decyzja Niemiec weszła w życie dopiero 15 stycznia 1992 roku, wraz z uznaniem pozostałych członków WE.
Jeszcze przed uznaniem przez Wspólnotę Europejską Chorwację uznały Estonia (31 grudnia 1991), Stolica Apostolska (13 stycznia 1992) i San Marino (14 stycznia 1992). Po krajach WE uznanie to ogłosiły m.in.: Argentyna (16 stycznia), Turcja (6 lutego), Federacja Rosyjska (17 lutego), Iran (15 marca), Japonia (17 marca), USA (7 kwietnia), Chiny (27 kwietnia), Indie (11 maja) i Indonezja (16 maja 1992 roku).
21 maja 1992 roku prezydent Republiki Chorwacji wydał decyzję o utworzeniu chorwackich ambasad w Wiedniu, Bonn i Rzymie. Jednak już wcześniej, przed międzynarodowym uznaniem, Chorwacja zaczęła otwierać swoje przedstawicielstwa na podstawie decyzji Franija Tuđmana prezydenta Chorwacji z 1991 roku, gdzie podkreślono, że mają one na celu „promowanie interesów Republiki Chorwacji, ustanawianie i wzmacnianie jej suwerenności państwowej i podmiotowości międzynarodowej”.
Od tego czasu Republika Chorwacji nawiązała stosunki dyplomatyczne z większością krajów świata i stała się aktywnym członkiem wielu organizacji międzynarodowych. Wstąpiła do Rady Europy (6 listopada 1996), NATO (1 kwietnia 2009), Unii Europejskiej (1 lipca 2013), Schengen (1 stycznia 2023), oraz przyjęła walutę EURO w 1 stycznia 2023 roku
